W niezliczonych zakładach praca ponad regularne godziny to normalność. Czas pracy pracownika uregulowany jest w umowie o prace. Praca wykonywana ponad normy czasu pracy stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.
Kiedy istnieje obowiązek pracy po godzinach?
Pracownik może jednak zasadniczo odmówić pracy w godzinach innych jak w umowie uregulowanych, jeżeli w umowie o prace brak konkretnej regulacji dotyczącej danej sytuacji. Wypowiedzenie umowy o prace przez pracodawce z uzasadnieniem niedostosowania się do jego polecenia czyli nie stawiania się do pracy poza normalnymi godzinymi pracy (godziny nadliczbowe) byłoby w tym przypadku niezasadne. Wyjątkowo pracownik nie ma prawa odmówić świadczenia pracy w szczególnych sytuacjach jak nagły wypadek (większość pracowników jest na chorobowych) lub nadzwyczajne wydarzenie (awaria, katastrofa naturalna), źródło prawne stanowi § 14 Arbeitszeitgesetz.
Z reguły pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, lecz tylko wtedy, jeżeli pracodawca wyraźnie wydał polecenie pracy poza umownymi godzinami pracy lub z braku takiego polecenia praca jest wykonywana z jego wiedzą oraz pełną akceptacją pracy ponadgodzinowej.
Stawka godziny nadliczbowej
Stawka godziny nadliczbowej wynosi z reguły tyle samo ile pracodawca otrzymuje za świadczenie normalnej, czyli regularnej, godziny pracy. Pracownikowi należy się wynagrodzenie wyższe czyli z odpowiednim dodatkiem (np. 25%) tylko w przypadku, kiedy istnieje stosowna regulacja prawna na przykład w umowie o pracy lub umowie taryfowej czy zakładowej pracownikowi.